در قالب word قابل ویرایش و در 149 صفحه.
منوچهری در شعرهایش از سجع متوازی واستعاره و تشبیه و جناس زائد و غیره استفاده کرده است.
در صفت بهار و مدح ابوالحسن
نوبهار آمد و آورد گل و یاسمنا باغ همچون تبت و راغ بسان عدنا
سجع متوازی
آسمان خیمه زد از بیرم و دیبای كبود میخ آن خیمه ستاك سمن و نسترنا
نام گلها تناسب دارد.
كبك ناقوس زن و شارك سنتور زنست فاخته نای زن و بط شده طنبور زنا
استعاره
پردة راست زند نارو بر شاخ چنار پردة باده زند قمری بر نارونا
استعاره
پوپوك پیكی نامه زده اندر سر خویش نامه گه باز كند، گه شكند برشكنا
تشبیه
نرگس تازه چو چاه ذقنی شد بمثل گر بود چاه ز دینار و ز نقره ذَقنا
تشبیه مشروط
چونكه زرّین قدحی در كف سیمین صنمی یا درخشنده چراغی بمیان پَرنا
تشبیه مركب
وان گل سوسن مانندة جامی ز لبن ریخته مُعصَفرِ سوده میان لَبنا
جناس زائد
سال امسالین نوروز طربناكترست پار و پیرار همیدیدم، اندوهگنا
جناس زائد مكرر
و...